Σωτήριος Καλαμίτσης

Εταιρεία Δικηγόρων

Ένορκη Βεβαίωση στην Εκουσία Δικαιοδοσία

Οι περί εκουσίας δικαιοδοσίας διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ουδέν αναφέρουν ειδικώς σχετικά με τις ένορκες βεβαιώσεις. Γίνεται, ωστόσο, δεκτό ότι και στην εκουσία δικαιοδοσία επιτρέπεται η λήψη υπόψιν από το δικαστήριο ενόρκων βεβαιώσεων. Καταρχάς, στην εκουσία δικαιοδοσία εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 1-590 του ΚΠολΔ, άρα και εκείνες περί ενόρκων βεβαιώσεων, εφόσον δεν ορίζεται το αντίθετο στις ειδικές διατάξεις περί εκουσίας δικαιοδοσίας και δεν συντρέχει περίπτωση αδυναμίας προσαρμογής τους στη διαδικασία αυτήν. 1 Σε κάθε περίπτωση, στη συγκεκριμένη διαδικασία ισχύει το λεγόμενο ανακριτικό σύστημα (το δικαστήριο, δηλαδή, ερευνά αυτεπαγγέλτως τα γεγονότα, ακόμη και εκείνα που δεν έχουν προταθεί από τους διαδίκους – άρθρο 744 ΚΠολΔ), ενώ το δικαστήριο δύναται να διατάξει ο,τιδήποτε είναι κατά την κρίση του απαραίτητο για την εξακρίβωση της αλήθειας των γεγονότων, ακόμη και αποκλίνοντας από τις διατάξεις που ρυθμίζουν την απόδειξη (759 ΚΠολΔ). Καθιερώνεται, λοιπόν, το λεγόμενο σύστημα της ελεύθερης απόδειξης και το δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψιν του και αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου. 2

Ακριβώς δε επειδή στην εκουσία δικαιοδοσία ισχύει η ελεύθερη απόδειξη, οι τυπικές προϋποθέσεις παραδεκτού των ενόρκων βεβαιώσεων που τίθενται με την 270§2 του ΚΠολΔ κρίνονται μη εφαρμοστέες. 3 Επομένως, δεν απαιτείται προηγούμενη κλήτευση των λοιπών διαδίκων, ούτε και υφίσταται περιορισμός ως προς το πόσες ένορκες βεβαιώσεις μπορούν να προσκομισθούν και να ληφθούν υπόψιν (τόσον αρχικώς, όσο και σε «αντίκρουση» προσκομισθεισών ενόρκων βεβαιώσεων). 4

Νίκος Καλαμίτσης 31.03.2014

  1. βλ. Παναγιώτη Γιαννόπουλο, Οι ένορκες βεβαιώσεις ως αποδεικτικό μέσο στην πολιτική δίκη, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2005, σ. 128επ ↩
  2. βλ. ΑΠ 289/1999 ΕλλΔνη 1999, 1309 ↩
  3. βλ. ΑΠ 131/2009 (περί κηρύξεως αλλοδαπής απόφασης ως εκτελεστού τίτλου στην Ελλάδα) ΕλλΔνη 50, 709 – ΑΠ 289/1999 ο.π. (περί ελέγχου ανώνυμης εταιρείας με αίτηση της μειοψηφίας) – ΜΠρΑθ 3862/2008  (επί αιτήσεως για τη θέση προσώπου σε δικαστική συμπαράσταση και κυρίας παρεμβάσεως). ↩
  4. Δεν πρέπει να παροράται ότι στην εκουσία διαδικασία οι διάδικοι νοούνται ως πρόσωπα που μετέχουν στη διαδικασία, μη λογιζόμενοι ως αντίδικοι, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου υφίσταται σύγκρουση μεταξύ τους. (βλ. Παναγιώτη Γιαννόπουλο, ο.π., σ. 129επ.). ↩