Σωτήριος Καλαμίτσης

Εταιρεία Δικηγόρων

Απαγόρευση χειροτέρευσης θέσης κατηγορουμένου μετ’ αναίρεση, 514/2014 ΑΠ

Kαταδολίευση δανειστών και άμεση συνέργεια σ΄ αυτή. ……

Καταδίκη από το δικαστήριο της παραπομπής χωρίς να αναγνωριστεί ελαφρυντική περίσταση που είχε αναγνωριστεί με την προγενέστερη αναιρεθείσα απόφαση του Εφετείου. Αναιρεί εν μέρει την υπ΄ αριθ. 2480/2012 απόφαση του Τριμ. Εφ. Πλημμ. Θεσ/κης μόνο ως προς τη διάταξη της ποινής.  Η ενοχή των κατηγορουμένων έχει κριθεί αμετάκλητα. Η καταδικαστική απόφαση αναιρείται μόνο ως προς τη μη αναγνώριση στο πρόσωπο του κατηγορουμένου της ελαφρυντικής περιστάσεως και όχι ως προς την ενοχή.

 Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βιολέτα Κυτέα, Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά – Εισηγήτρια, Δήμητρα Μπουρνάκα και Αγγελική Αλειφεροπούλου, Αρεοπαγίτες.

, με την παρουσία του  Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Μπόμπολη

………………………….

 Στην προκειμένη περίπτωση του Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης που δίκασε σε δεύτερο βαθμό (μετά από αναίρεση της προηγούμενης απόφασης του), …………, κήρυξε ενόχους τους αναιρεσείοντες………

 Κατά το άρθρο 470 εδ. α` του Κ.Ποιν.Δ. “στην περίπτωση που ασκήθηκε ένδικο μέσο εναντίον καταδικαστικής απόφασης από εκείνον που καταδικάστηκε ή υπέρ αυτού, δεν μπορεί να γίνει χειρότερη η θέση του ούτε να ανακληθούν τα ευεργετήματα που δόθηκαν με την απόφαση που προσβάλλεται”. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 519 και 524 του ίδιου κώδικα προκύπτει ότι επί καθολικής αναίρεσης της απόφασης του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, η υπόθεση επανακτά την εκκρεμότητα της και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, στο οποίο παραπέμπεται η υπόθεση, εξετάζει από την αρχή την όλη υπόθεση, μέσα στα πλαίσια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, μη δεσμευόμενο από τα φερόμενα ως γενόμενα αποδεκτά πραγματικά περιστατικά, διότι με τη δημοσίευση της αναιρετικής απόφασης οι διάδικοι επανέρχονται στην κατάσταση που διατελούσαν μέχρι την έκδοση της απόφασης που αναιρέθηκε, με μόνο τον περιορισμό που επιβάλλεται από το άρθρο 470 του Κ.Ποιν.Δ., δηλαδή να μη χειροτερεύσει η θέση του κατηγορουμένου. Το Εφετείο μετά την ολοκληρωτική αναίρεση και παραπομπή, έχει δικαιοδοσία να εξετάσει από την αρχή την υπόθεση και επομένως να ερευνήσει τους λόγους έφεσης που είχαν περιληφθεί στην έκθεση εφέσεως του αναιρεσείοντος, εφόσον βεβαίως οι λόγοι αυτοί ήταν ορισμένοι και παραδεκτοί.

Στην προκειμένη περίπτωση, από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι με την 2262/2011 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, οι εκκαλούντες-κατηγορούμενοι, ήδη αναιρεσείοντες, καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών ο καθένας για καταδολίευση δανειστών και άμεση συνεργεία στην πράξη αυτή, αντίστοιχα, αφού τους αναγνωρίστηκε η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ.2 α του Π.Κ. Με την 910/2012 απόφαση του Αρείου Πάγου, μετά παραδοχή ασκηθείσας αναίρεσης από τους κατηγορουμένους, αναιρέθηκε ολικά η ως άνω 2262/2011 απόφαση του Εφετείου και παραπέμφθηκε η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Εφετείο Θεσσαλονίκης. Ομως το δικαστήριο αυτό της παραπομπής, με την τώρα προσβαλλόμενη υπ` αριθμ. 2480/2012 απόφαση του, καταδίκασε τους αναιρεσείοντες για τις ίδιες πράξεις, χωρίς να τους αναγνωρίσει την παραπάνω ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84 παρ. 2 α του Π.Κ. που τους είχε αναγνωρισθεί με την αναιρεθείσα 2262/2011 απόφαση του Εφετείου. Έτσι όμως χειροτέρευσε τη θέση των αναιρεσειόντων, καθόσον παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 470 εδ.α` σε συνδυασμό με αυτή του άρθρου 524 παρ. 2 του Κ.Ποιν.Δ., αδιαφόρως του ότι δεν είχε ζητηθεί από τους κατηγορουμένους η αναγνώριση της ελαφρυντικής αυτής περίστασης. ….. να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση μόνο ως προς την περί ποινής διάταξη της και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, για την παραδοχή της ελαφρυντικής περίστασης του προτέρου εντίμου βίου των αναιρεσειόντων και την επιβολή μετά ταύτα ποινής.”